10 december 2021 - In onze business unit Wood beweegt vanalles. We spraken met Kris Wauters, werkleider in onze houtafdeling, en Laurens Zaman, die al enkele jaren het technisch onderhoud voor zijn rekening neemt. We kijken samen achterom en vooruit: van de fusie twee jaar geleden, over de investeringen die op dit moment worden gedaan en het belang van houtbewerking in de toekomst.
Maar eerst … wie zit er aan tafel?
Kris: “Ik ben Kris Wauters en ik werk al 21 jaar bij A-kwadraat. Mijn persoonlijke traject hier is wel bijzonder: ik ben begonnen als arbeider met een medische afstand tot de arbeidsmarkt, door een nierziekte. Stilaan ben ik gegroeid. Ik heb aangegeven dat ik meer uitdaging zocht en daar zijn ze bij het toenmalige Alito op ingegaan. Vandaag ben ik verantwoordelijk voor de schaverij en leid ik een team van een twintigtal maatwerkers. Die overgang was even moeilijk, maar nu is dat een heel positief verhaal. Ik werk hier graag en ik ben trots op wat ik bij A-kwadraat kan doen. Als ik in 1999 opnieuw de keuze had, dan zou ik hetzelfde doen.”
Laurens: “Ik ben Laurens Zaman en ik werk al zo’n 4 jaar bij A-kwadraat. Ik sta in voor het technisch onderhoud, dus ervoor zorgen dat alle machines blijven draaien. Dat is niet altijd simpel, want alles draait effectief de hele tijd, ik moet geluk hebben dat een machine even stilstaat zodat ik eraan kan werken. Het grootste deel van mijn tijd gaat naar het vervangen van schaafkoppen en messen. En verder brengt elke dag iets anders. Een technieker bij A-kwadraat moet een plantrekker zijn.”
Er zijn heel wat investeringswerken aan de gang. Wat gebeurt er precies?
Kris: “Er is een nieuwe stofafzuiging. De vorige was tot op de draad versleten en was tien jaar geleden eigenlijk al aan vervanging toe. Je merkt echt dat er nu minder stof aanwezig is in de productiehal.”
Laurens: “Ik liep standaard rond met een stofmasker, nog voor iedereen een mondmasker begon te dragen. Ik moet de afzuiging in de gaten houden. Vroeger was er maar één alarmsysteem en moest ik constant kijken of er een container vol was. De vorige afzuiging poetsten we om de week. Als astmapatiënt is dat echt niet ideaal. De buizen die naar de installatie liepen raakten soms verstopt en dan moest iemand die uitkuisen. Ik was de ongelukkige. Kortom, ik ben zeer blij met het nieuwe systeem. Ik kan op één hand tellen hoe vaak het is stopgezet wegens een fout, met de vorige stofafzuiging zou ik nu al beide handen en voeten hebben nodig gehad (lacht). Er is ook een nieuwe schaafmachine onderweg. Momenteel hebben we er vier en sommige worden oud. Schaaf 1 stamt uit de jaren 1980 of begin jaren 1990 en die wordt nu vervangen.”
Kris: “De nieuwe schaafmachine heeft meer functies, vooral het verwerken van breder hout is voor ons belangrijk. Nu hebben we daar maar één machine voor, dus dat wil zeggen dat we meer capaciteit zullen hebben in de toekomst. Verder komt er ook een nieuwe refter, kantoren, sanitaire blok. Op dit moment moeten we in drie shiften eten en sommigen eten zelfs buiten, door de coronamaatregelen en de personeelsgroei. Met de werkleiding hebben we een klein houten bureau dat voor vanalles gebruikt wordt. Dus meer ruimte is een positieve zaak.
Laurens: “Wanneer het hevig regent, wordt een van de reftermuren nat. Dus het is echt wel tijd voor renovatie. Het gebouw hiernaast is aangekocht en daar komt een nieuwe receptie, bureaus en ruimte voor onze groendienst.”
De fusie is ondertussen al meer dan twee jaar geleden. Hoe kijken jullie daarop terug?
Laurens: “Je merkt dat er meer middelen zijn. Toen ik hier begon, waren er sets inbussleutels met nog één of twee inbussleutels erin. Daar wordt stilaan aan gewerkt. Nu wordt er meer gekeken naar wat medewerkers nodig hebben om hun werk goed te kunnen doen.
Voor mij persoonlijk is het nog niet 100% positief. Ik wil hier graag als technisch assistent aan de slag, want ik heb elektriciteit gestudeerd en ik heb een fijne motoriek waardoor ik het best tot mijn recht kom in technisch werk. Een van mijn hobby’s is modelbouw, dus daar moet je echt fijn voor kunnen werken. Ik heb een paar keer een koffertje meegebracht naar het werk en de eerste reactie is dan: “Amai, zo klein!”. Maar in drukke periodes moet ik dus vaak in productie bijspringen, omdat ik redelijk flexibel ben. Soms doe ik zelfs meer productiewerk dan onderhoud. Die drukte is sinds de coronaperiode echt erg geworden. Er is een parcours uitgetekend voor mij om volwaardig technisch assistent te worden, maar er is nog te weinig mee gebeurd.”
Kris: “Voor mij persoonlijk is de fusie een heel positief verhaal geweest. Mijn statuut en werkvoorwaarden zijn verbeterd. De werkleiding wordt ook beter begeleid. Er is een personeelsdienst die we kunnen inschakelen en er zijn opleidingen waar we echt iets aan hebben. Vooral Amival was vroeger gekend, maar soms ook met een negatieve connotatie. De naamsverandering heeft veel geholpen bij het beeld dat mensen van ons bedrijf hebben.
De instroom is wel heel anders dan vroeger. Er komen meer mensen bij ons werken, maar hun basiskennis is minder. Vroeger waren we een sociaal tewerkstellingsinitiatief in hout en groen, met mensen die een specifieke opleiding hadden. Nu is onze doelgroep veel breder. Dat wil zeggen dat er ook meer controle nodig is. Ik heb geen problemen met die verbreding, maar soms is het zoeken wie welke taak kan doen. In houtbewerking is veiligheid heel belangrijk, dus niet iedereen kan zomaar alles doen. Met die nieuwe doelgroep is er ook nood aan ondersteuning van de personeelsdienst: als iemand met mentale problemen uitbarst, moet je daarmee kunnen omgaan. Een opleiding ‘hoe omgaan met autisme’ komt dan echt wel van pas.”
Hoe kijken jullie naar de toekomst?
Kris: “Het is een moeilijke branche. Hout is op dit moment schaars en duur. Zal dat zo blijven evolueren? Vroeger maakte massief parket 95% van onze productie uit, nu is daar ook meerlaags parket, oud hout en buitenhout dat thermisch is behandeld (thermowood, nvdr) bijgekomen. Ik merk dat circulair hout sterk groeit: er is een constante toevoer van oude balken, treinbils, wagonplanken. Soms verwerken we parket van 100 jaar oud. Bij de verwerking van oud hout komt veel handenarbeid kijken: van ontnagelen tot het eindproduct afleveren. Persoonlijk hou ik meer van een moderne look, maar sommigen vinden die oude stijl geweldig.”
Laurens: “Ik hoop dat we nog jaren kunnen doorgaan. Er is vandaag een grote vraag aan hout en ik zie veel leveringen binnenkomen en buitengaan. En er wordt geïnvesteerd in onze business unit, dus ik denk wel dat we hier zijn om te blijven. Ik hoop vooral dat de sfeer blijft en dat het een leuke plek blijft om te werken. Ik heb trouwens al een collega aangestoken met een andere hobby van mij: Dungeons & Dragons. Dat is een magisch rollenspel, elke speler is een personage en de gamemaster maakt een verhaal. Dat spelen we in De Kolonisten, een bordspelwinkeltje in Turnhout.”
